Τις μυθικές ικανότητες των θρυλικών μαχητών νίντζα απέκτησε ένας Έλληνας στην προσπάθεια του να μην γίνεται αντιληπτός όταν τρώει κρυφά τα βράδια. Ο άνδρας δέχθηκε να μιλήσει στο Βατράχι, περιγράφοντας την απίστευτη αυτή ιστορία πίσω από ένα παραβάν, πριν χαθεί λίγο αργότερα μέσα στη νύχτα.
«Όλα ξεκίνησαν όταν υποσχέθηκα στη γυναίκα μου να αρχίσω δίαιτα» μας διηγείται. «Στην αρχή, όταν έμπαινα κρυφά στην κουζίνα, ήταν εύκολο να με εντοπίσει. Με πρόδιδε ο ήχος της πόρτας του ψυγείου, το τρίξιμο του ντουλαπιού. “Θανάσηηηηηη” μου φώναζε. “Πάλι τρως;” Έτσι, αναγκαζόμουνα να γυρίσω στο κρεβάτι ταπεινωμένος.»Όπως λέει, παρά τις δυσκολίες, δεν εγκατέλειψε το στόχο του και παρακολούθησε στο youtube όσα βίντεο μπορούσε να βρει για τους σιωπηλούς μαχητές της Άπω Ανατολής.
«Όσο περνούσαν οι ημέρες παρατήρησα ότι γινόμουν καλύτερος. Έμαθα να πλησιάζω τα μπακλαβαδάκια στον πάγκο αθόρυβα, όπως τα λιοντάρια τις γαζέλες στα ντοκιμαντέρ του Ντισκάβερι Τσάνελ. Λίγες μέρες αργότερα πρόσεξα ότι οι αισθήσεις μου είχαν οξυνθεί και ταυτόχρονα μπορούσα να κινούμαι ανάμεσα στις σκιές και να ανοιγοκλείνω το ψυγείο τόσο γρήγορα που δεν προλάβαινε να ανάψει το φως.»
“ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΟΡΥΒΟ, ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ”
«Όταν κατάφερα να ανοίξω το σακουλάκι με τα πατατάκια, που όπως ξέρουμε ξυπνάνε και τους πεθαμένους, ήξερα ότι είμαι σε καλό δρόμο» συνεχίζει.
Ο άνδρας περιέγραψε τη στιγμή που κατάλαβε ότι η εκπαίδευση του είχε ολοκληρωθεί. «Ένα βράδυ που συμπτωματικά φορούσα κάτι μαύρες πιτζάμες και τελείωνα ένα κομμάτι βασιλόπιτα που είχε ξεμείνει, ξαφνικά άκουσα κάποιον να πλησιάζει. Χωρίς να σκεφτώ, λειτούργησε το ένστικτο του πολεμιστή και σε δευτερόλεπτα βρέθηκα κολλημένος στο ταβάνι. Η γυναίκα μου μπήκε, βγήκε, και ούτε που κατάλαβε ότι βρισκόμουν μόλις λίγα μέτρα από πάνω της.»
Ο ίδιος παραδέχεται πάντως ότι δεν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις που απέκτησε για κακό . «Οι νίντζα ήταν σιωπηλοί δολοφόνοι. Εγώ το πολύ να δολοφονήσω τα μελομακάρονα που έχουν μείνει από τις γιορτές ή να καρφώσω από μακριά το τελευταίο κομμάτι παστίτσιο» καταλήγει.
|
